yortmaq

f.

1. Yort getmək, yerimək. Atlar tərpənib bir qədər yortdular. S. R..

2. məc. Ümumiyyətlə, yerimək, qaçmaq, boş-boş gəzmək. O, yenə əvvəlki kimi orabura yortan, ixtisasının adı bulunmayan və qardaşının əlinə baxan Nəsir idi. S. H.. <Budaq:> Şələmiz dalımızda yortmağa üz qoyduq. Ə. Vəl.. Rəhimli fısıldaya-fısıldaya təhkimçinin arxasında yorturdu. İ. Hüseynov.

3. məc. dan. Soxmaq, dürtmək. yorta-yorta zərf Tələsik, çaparaq, qaçaqaça. Yorta-yorta getmək.